บทที่ 43 ฆ่า

ใบหน้าที่ปกติจะสงบนิ่งของแจ็คพลันมืดครึ้มลง

เขากำลังจะเอ่ยปาก แต่นอร่ารีบคว้ามือเขาไว้

"สงสัยจังว่าใครกันนะที่คอยอ้อนวอนลับหลังให้ฉันกลับบ้านไปกับเขาอยู่เรื่อย" เธอโต้กลับ ดวงตาสวยเป็นประกายเย้ยหยัน

พอนึกถึงความอัปยศอดสูของตัวเอง หน้าของลูคัสก็เขียวคล้ำด้วยความโกรธ

เบ็คกี้เหลือบมองลูคัสด้วยสายตา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ